De belevenissen in de Winter Trial van Joost Bolwidt en Niko Bloemendal
Leercurve
Als je al jaren aan evenementen meedoet (in de rol van navigator en rijder) dan denk je dat je het spelletje zo langzamerhand wel een beetje snapt. Met die “ongepaste arrogantie” stapte ik vanochtend in de Eend. Volledig misplaatst bleek al snel.
Niko en ik hadden afgesproken om mij onder de startboog door te laten rijden waarbij Niko mij naar de eerste test zou navigeren. Die zou ik rijden en daarna zou Niko het stuur overnemen zodat ik me kon gaan bezighouden met het kaartlezen en Niko aan het stuurwiel mocht gaan trekken.
Met een ferme ruk aan de startknop zou de Eend tot leven geroepen moeten worden. Een flink gehoest onder de kap maar aanslaan ho maar. Voor het eerst in dik 10 jaar gehoorzaamd de Eend niet. En nou net nu….
Aanduwen dan maar. Niko achter het stuur en ik bijna met mijn tanden tegen de achterruit. Deze ambtenaar is daar gewoon niet voor gemaakt. Aanslepen is de oplossing. Stress, de tijd loopt door en je wil de Wintertrial toch niet al meteen met straftijd bij de eerste TC beginnen. Een paar aardige deelnemers in een oerdegelijke Volvo trekken ons vlot en de Eend komt tot leven.
Niko was ondertussen als een ware verkeersregelaar ruimte aan het maken om ons door de drukte van wachtende deelnemers naar de startboog te krijgen. Gijs van Lennep dacht er het zijne van en onder zijn toeziend oog reden we op tijd weg bij TC 1. Op naar de eerste test bij Holland Casino.
Na een paar kilometer verbaasden wij ons over al die deelnemers die terug kwamen rijden… Totdat Niko de opdracht las ”over 310 meter links naar Chateau Gerlach” . U lacht, wij toen niet. In alle stress waren we begonnen met de bol-pijl van het trip-meter-check traject van de vorige dag. Alhoewel het vroor werd het steeds warmer in de auto.
Opnieuw beginnen en hup dan toch naar de test. Gewoonlijk zitten de opdrachten van zo’n testje in het routeboek (dacht ik). Maar ons was verteld dat Bart (organisator) er van hield mensen te verrassen. Dus de opdracht krijgen we vast bij de start van de test dachten we. Mooi niet. Aftellen en gaan. Gaan? Maar waarheen dan? Ik heb voor de show maar een rondje gereden.
Eend aan de kant. Stoom afblazen en opnieuw beginnen. Niko achter het stuur en ik er naast. Op naar de volgende TC. Op naar Duitsland en de sneeuw. Het navigeren ging lekker. Niet al te ingewikkelde secties die vlotjes verliepen. Alhoewel de Eend niet over veel vermogen beschikt werden alle TC’s door ons op tijd aangedaan en de regularities (3 in totaal) liepen als een trein.
De testjes, 3 in totaal vandaag, zijn gewoon niet geschikt voor de Eend. Er is geen bogey time. Alle tijd die je over en testje doet is meteen ook je straftijd. De snelste wint.
Na een dag van 480 kilometer zijn we nu in Fulda. Niet ontevreden. We zijn heel en veilig aan. En dat was toch uiteindelijk ons doel. We staan 18e in de club klasse en deze plek is vooral te wijten aan de testjes want alle TC’s binnen de tijd en de regularities van deze dag sloten wij af op een nette 7e plek.
De Eend staat lekker warm in de garage en wij gaan naar bed. Moe maar voldaan. Morgen verschijnen we weer aan de start ik; zeer bescheiden.
Oh ja, en wat was dat nou met die eerste test. Papieren bij de scruteneering wel gekregen maar opgeborgen zonder goed te bekijken. Nee, die fout maken we niet nog eens.
Meer belevenissen van Joost en Niko
