Met gebreken
Nog voordat we met de Omloop van het Oosten over ijzige wegen konden beginnen, brak de koppelingskabel van onze Amazon op de laatste afrit van de snelweg. Deze werd toen nog wel provisorisch gerepareerd, maar een goede klassering zat er dat weekend niet meer in. In de twee weken voorafgaande aan de Happy New Year Drive was er geen gelegenheid om de kabel vakkundig te laten aanbrengen en kozen we er voor om met onze 500 Abarth deel te nemen.
Bij de HNYD mag je ook met een moderne auto meedoen, wat het voor nieuwkomers zonder oldtimer ook interessant maakt. Voor de start moesten we helaas nog wel ontdekken dat onze ruitensproeier, die te laat met antivries was bijgevuld, het had begeven. Dit zou voor ons van grote invloed zijn gedurende de dag.
Eenvoudig
Wat ik bijzonder plezierig vind aan de HNYD is de eenvoud waarop alles lijkt te zijn georganiseerd. Het reglement is bijzonder kort en er zijn geen regelmatigheidstrajecten of tests nodig om een klassement te maken. Ondanks alle eenvoud is het echter niemand gelukt foutloos te blijven. ’s Morgens bij de koffie leek het of de nieuwkomers Jan en Paul Okkerse het reglement helemaal niet hadden gelezen, toen ze mij vroegen of we volgens het systeem bolletje-pijltje zouden rijden. Ik heb ze nog maar snel geprobeerd de systemen uit te leggen. Ze hadden uiteindelijk een hele leuke dag gehad en zijn zoals Jan of Paul ook zei ‘als eerste geëindigd als je de uitslag omdraait’.
Wandelende nieren
Tijdens de korte briefing gaf Joan aan dat we na een half uurtje bij een bemande controle zouden komen, die ons nog eens extra zou wijzen op de te naderen Q-zone. Dit was eigenlijk niet nodig, want als je nieren al niet waren gaan wandelen van alle drempels in de route, dan wel van de bulten en gaten in dit onverharde deel van het parcours. We kennen de ritjes van Joan verder inmiddels wel een beetje, maar door de bemoeienissen van Martin Roosenboom blijven we onzeker of we het allemaal wel goed doen. Op het vierde pijltje na de start zagen we twee punten waar je een controle zou kunnen missen wel en misten helaas een eenvoudige langsrijder.
Onrust om een bermlijntje
Op het laatste stukje pijlen kortste route dachten wij een geniale grap van Joan bij een kaartovergang te hebben ontdekt. Na het omslaan van het blad zag ik ineens een bermlijntje, dat er nog niet eerder stond. Er was echter geen mogelijkheid om een omrijdconstructie te maken, zonder iets anders onreglementairs te doen. Wij kozen er dan toch voor maar over die bermlijn te rijden, die vast een drukwerkfoutje zal zijn geweest. De stempel op weg naar een volgende pijl werd door anderen dan weer niet geplaatst, omdat zij dachten een wegafsluiting te zien. Gelukkig zagen wij die niet.
Een goede fout
Nadat we twee keer een bobbeltje in de weg in traject 2 hadden gereden, om er zeker van te zijn dat we daar niets lieten liggen, maakten we onze eerste goede fout. Een bijna even lange route reden wij net als velen anderen via een rotonde en noteerden de foute X. Ik twijfelde nog wel, omdat deze X in de buitenbocht van de rotonde stond en je feitelijk hier de rotonde voor de kortste route linksom zou moeten rijden. De opdracht was immers ‘over kaartwegen de kortste route’ nergens stond dat je rotondes dan niet linksom mag rijden. Maar al deze onzin werd door Joan van tafel geveegd, omdat de weg iets naar de rotonde toe boog en daardoor al niet de kortste zou zijn.
De K van K…
Op het traject punten kortste route, die eenmaal in de route mochten worden opgenomen, vonden we een controleletter achter een boom en zagen gelukkig wel de K op een hekje, die Peter en Brigit Römer drie keer zijn gepasseerd om hem te zien. Niet veel later zagen wij onze tweede gemiste langsrijder niet. Een lang ‘saai’ stuk weg over een dijk werd onderbroken door een ommetje onderlangs, dat wij net iets te laat opmerkten. Tijdens het tegengesteld omrijden kwamen we Eric Hesp en Truus Bakker ons tegemoet, die vlak achter ons reden. Na dit ommetje kwamen we Frans de Zoete weer tegen, die ons uit zijn spiegel was verloren en ook het ommetje had gemist. Op de niet te moeilijke weg naar de lunch moest nog wel een weggepoetst weggetje omzeild worden.
Mosterd na de maaltijd
Als je bij de voortreffelijke lunch al niet de mosterd bij de niet te versmaden Rallykroket zou hebben gemist, kreeg je deze wel na de maaltijd. Op het toch wat lastige traject pijlen kortste punten vrije route moet je er vooral op letten dat je op weg naar een punt niet een letter teveel noteert. Na de eerste M en O zou je een N op weg naar een punt nog kunnen noteren, maar moet je wel erg gaan twijfelen als je al een M, O, S, T, E en R hebt en je dan nog een T op weg naar een punt nadert. Toch leuk dat er dan nog wel een juiste D op het punt volgt.
Die fout die toch goed had kunnen zijn
Vlak voor de TC die we nog net op tijd hadden kunnen bereiken, zag ik dat ik een hele stomme fout had gemaakt. We waren eerst langs punt 21 gereden en toen langs punt 20. De U behorende bij punt 21 had ik al genoteerd en dacht dat de stempel bij punt 20 ontbrak. We kozen er voor met wat tijdverlies toch maar de juiste volgorde stempel X controle U en nogmaals stempel X op weg naar pijl 22 op de kaart te plaatsen. Achteraf bleek dat niet de beste keuze te zijn geweest. Volgens Joan stond de stempel X niet op punt 20 en was onze ‘fout’ toch eigenlijk goed. Jammer dan ook van die 3 minuten die dit extra kostte.
Ingetekende lijn mijn favoriet
Het laatste lange traject ingetekende lijn met barricades is toch wel mijn favoriet. Je hebt minder in te tekenen, maar moet wel de juiste omrijdconstructies maken. Je wordt helaas wel onzeker door de controles die je op de volgens jou juiste route mist en de foute controles op de onjuiste route die je ziet. De zon stond later deze middag al weer hinderlijk laag en ik besloot de voorruit maar eens schoon te maken met een hand sneeuw (de ruitensproeier deed het immers niet). Ik weet alleen niet meer of ik dit gedaan heb voor onze derde langsrijder die we die dag miste.
Net op tijd
Door alle onzekerheid en de extra kilometers die we in het lange laatste traject hadden gereden, om nog maar eens te controleren of we iets gemist hadden. Werden we gelukkig net voor de finish opgevangen met een keercontrole, die een lange omweg niet noodzakelijk maakte. Een kort sprintje naar de bemande controle in ‘Hotel Schimmel’ was nodig om de controlekaart tijdig in te leveren. Na ontvangst van de uitleg zagen we dat we drie controles langs onze route niet hebben gezien, snapten we de twee gemaakte fouten en vonden een twee- en drietal minuten tijdverlies prima. Helaas leverde dit voor ons niet meer op dan een negende plaats zoals ons startnummer aan het begin van de dag.
Het was toch weer prachtig
Na een periode van koude en grijze dagen was het op zaterdag 21 januari fantastisch mooi weer. We hadden wel wat last van de laagstaande zon, maar hier moet je niet over klagen. Joan en haar team hebben weer een prachtige rit uitgezet, waar ik wel wat meer toppers aan de start zou willen zien. De hooggeplaatsten in de klassementen hebben het echter prima gedaan. Zij hebben wel goed opgelet en (bijna) alle controles gezien. Enig minpuntje was een onvindbaar nieuw fustje bier nadat wij ons gebruikelijke afsluitende pilsje uit het bijna lege vat hadden genuttigd.
Paul Hooiveld
Winnaars Sportklasse: Joost den Elzen - Ronald van Weelde
Winnaars Tourklasse: Ben Vermeer - Dianne Kauntul
