Eénmaal eerder navigeerde ik in de GVR, tijdens de 39e editie (2021). Ik herinner me de tsunami van fouten die we toen maakten terwijl we dachten lekker bezig te zijn. De finesses van het scherp navigeren had ik toen zeker nog niet onder de knie. Vandaag is er ook nog ruimte voor verbetering, maar beter voorbereid en bepakt met meer ervaring hadden we enorm zin in de 40e editie! En daarin stonden we niet alleen. Het was gezellig druk tijdens de ochtend van de start in Restaurant Schimmel in Woudenberg. Maar liefst 87 equipes stonden te popelen om te vertrekken voor wat een mooie dag (ook qua weer!) beloofde te worden.
Vanuit Woudenberg vertrekken we in Noordoostelijke richting met het routesysteem wat we de hele dag zullen rijden: pijlen kortst, punten vrij. Beetje saai? Allerminst! Uitzetter Carl Verboom kon zijn creativiteit hierin goed kwijt en dat zal blijken. Direct na de start blijken er twee boerenweggetjes ongelijkvloers te kruisen. Lijkt me niet handig voor de aanwonenden, maar wij rijden gewoon een lusje om pijl 3 juist te benaderen. Iets later komen we door het dorpje De Glind. Terwijl pijl 5 qua navigatie geen enkel probleem oplevert blijkt dit dorpje vandaag scherprechter. De meeste equipes missen het toch best opvallende 30km/u snelheidsbord (zelfs op drie na alle expert rijders!) en de lasercontrole laat een waar strafpuntenfestival neerdalen over het peloton. Er wordt zelfs een fiks aantal keer 150 strafpunten uitgedeeld (gelijk aan 5 foutletters), en dan rij je dus minimaal 56 km/u. Dames en heren, laten we ons collectief toch meer dan een beetje gaan schamen! 
Wij overleven het slagveld van De Glind en op één na alle verlegginkjes, fietspaadjes en bermlijntjes van kaarten 1 en 2. We trappen in een klassieker, het driehoekje bij pijl 9 is veel groter getekend dan in werkelijkheid, maar de voet van de pijl staat zo nadrukkelijk te lonken…ik schrijf de J met een vraagteken op mijn kladkaart en besluit de foutletter toch over te nemen op mijn antwoordkaart. De J van Jammer dus.
Na de TC blijven we lekker in de flow zitten. We zien een lange pijl met een subtiele onderbreking halverwege niet over het hoofd (het stuk voor de onderbreking is dan gewoon een zwarte lijn en geen weg). Na pijl 12 willen we rechtsaf naar pijl 13 (rechts onderaan de uitsnede) en we zien dat de weg aan de verkeerde kant van de hoogspanning uitkomt. Ophalen en rondje rijden dus! Helaas…twee denkfouten: allereerst mocht je wegen in twee richtingen berijden en bij de Y paal is een keerlusje. Geen rondje dus, maar stukje heen-en-weer.
In de ochtendetappe zat nog een niet al te moeilijke RP op een industrieterrein. Het lastigst voor ons was het via de neutrale pijl vinden van de start, je rijdt dan toch een beetje op de automatische piloot. De 17 seconden afwijking was een beetje teleurstellend, dus de tripmeter maar weer eens even kalibreren.
De ochtendetappe blijkt ons drie fouten opgeleverd te hebben. Na een prima rallylunch in Nunspeet maken we ons op voor de tweede etappe die ons Oostwaarts richting het IJsseldal voert. We doen (veel) meer goed dan fout, maar zien toch een blokkeringsstreepje en een simpele letter op een blinde pijl over het hoofd. Origineel is nog een plukje vrije punten ‘in het veld’ (in werkelijkheid een industrieterreintje). Beetje op gevoel navigeren over niet-kaartwegen, dit leverde ons weinig problemen op. Ik weet niet of dit voor iedereen gold!
Vanuit het IJsseldal moet je hoe dan ook terug over de Veluwe om weer in Woudenberg uit te komen. Er zijn daar weinig wegen en dus heb je als uitzetter niet veel mogelijkheden. Carl loste dit relatief saaie verbindingsstuk op met het voor mij nieuwe concept ‘Eilandhoppen’. Van eiland-naar-eiland reed je rechtdoor over een doorgaande weg en je schreef alleen de letters die daadwerkelijk op de eilanden stonden. Niet al te moeilijk maar “hou ze bezig!” moet Carl gedacht hebben.
Een tijdje later - tijdens een omrijroute in de buurt van Lunteren – staan we oog-in-oog met de spreekwoordelijke ‘boze boer’ op een onverhard stukje weg. “Dit is een Eigen Weg!” roept hij (niet waar, in ieder geval staat er geen bordje), “we onderhouden dit zelf!” (zou kunnen kloppen, maar dat is tussen hem en de gemeente). Vriendelijk en geduldig leggen we hem uit dat deze rit met een vergunning wordt verreden en we geven hem het telefoonnummer van de wedstrijdsecretaris. Als we ook nog uitleggen dat zijn blokkade ertoe kan leiden dat de rallyauto’s voor de zekerheid ook nog eens van de andere kant zullen gaan komen stemt hij erin toe zijn trekker met mega-giertank te verplaatsen. We kunnen weer verder!
We komen in de buurt van de finish en ook nog eens in voor ons erg bekend terrein rond Renswoude. Ik weet door schade en schande dat juist die twee elementen garant staan voor fouten en dat gebeurt me deze keer ook weer. Ik overweeg een ophaalroute over een oude spoordijk niet eens omdat ik weet dat daar geen weg ligt…maar dit spelletje bestaat voor een deel uit het uitschakelen van gewonemensenlogica en voorkennis, dus ik had echt beter moeten kijken.
Na een kleine 300 rallykilometers komen we dorstig aan in Woudenberg. Zo’n eerste biertje gaat er dan sissend in! We blijken de dag afgesloten te hebben met 7 fouten, iets meer dan een handvol strafminuten en zonder snelheidsovertredingen; goed voor een derde plaats in de sportklasse. Het was een hele fijne rallydag die ook nog eens goed inelkaar zat. Hartelijk dank aan alle betrokkenen!
Erik Romijn en Emile de Boer
Startnummer 24
Eerder verschenen in ‘de Claxon’, periodiek van de AMAC