Op 10 januari zagen we op de inschrijftafel van een AMAC woensdagavondrit een foldertje liggen van de Botterronde georganiseerd door de Ellerijders. “Elburg, redelijk in de buurt!” zei Erik, “Zullen we inschrijven?”. “Leuk!” reageerde ik, nog niet wetend dat we dezelfde avond aangereden zouden worden door een brommobiel met als resultaat behoorlijk schade aan onze auto. Maar toch, precies 1 maand later stonden we aan de start van de 35ste Botterronde (voor ons de eerste), met mijn geheel gerepareerde Opel Commodore Steinmetz uit 1969.
Ongeveer 40 teams hadden zich verzameld in Café-Restaurant de Haas middenin de schilderachtige vesting van Elburg. Onze starttijd was een voor een zaterdagochtend uiterst vriendelijke: 10:07 en off we go! In de eerste kilometer al de eerste fout te pakken, maar dat wisten we toen natuurlijk nog niet. We hadden een echt kortere route door een woonwijk moeten construeren (om aldaar opgevangen te worden met een keercontrole), maar ik heb helaas voor dit soort dingen nog steeds een blinde vlek.
Direct daarna begint een special, al duurt het even voordat ik ‘m begrijp (goed lezen, Emile!). De bedoeling is om de route reglementair te rijden en de afstand zo precies mogelijk te meten en op te schrijven. Dan is het handig om je tripmeter te nullen bij de start van de special... Terug naar het begin dus. Tijdens de special rommelen we wat rond want we snappen de wegverleggingen niet direct. Uiteindelijk lukt het ons om de juiste route te rijden, de afstand klopt echter natuurlijk voor geen meter meer. Om toch wat in te vullen meet ik de route maar met het lineaaltje... 10.650 meter. Helaas, dit had 340 meter meer moeten zijn. Maximale strafpunten. Kleine troost was wel dat dit de kleinste afwijking was in de Sportklasse, maar daar koop je niks voor.
De route is uitdagend met een aantal leuke en originele vallen. De lastigste van de ochtend was een wel zeer geniepig wit weggetje onder een kaarttekst maar dicht na een barricade (komend uit het zuidwesten, onder de tekst “Westloo”). Ik kan me voorstellen dat je daar als uitzetter erg blij van wordt.
Het gaat heel lekker in de auto en we hadden het gevoel dat we veel valletjes vonden, zelfs een omrijroute over de halve Veluwe (natuurlijk opgevangen door een keercontrole) die eigenlijk voor de Experts bedoeld was! De teleurstelling kwam toen de tussenuitslag opgehangen werd…ik bleek twee letters niet te hebben overgenomen op de antwoordkaart en Erik had zich niet gerealiseerd dat de blokkeerpijlen van de ‘Ellerijders’ wit zijn en niet oranje. Ook dit levert twee fouten op. En ook nog 5 minuten later binnen dan straffeloos toegestaan… Helaas, een goede positie zit er niet meer in.
Na de meer dan voortreffelijke lunch gaan we toch proberen wat aan ons klassement te doen. We beginnen met grensbenaderen. Goed opletten, omrijden mag door de grens en wegen mogen in twee richtingen bereden worden. Voor mij is vooral dat laatste altijd moeilijk, het vereist een andere manier van naar de kaart kijken. We laten ons hiermee 1x foppen maar een andere leuke constructie doen we wel goed. Het laatste stuk is punten-pijlen kortste route. We zijn scherp (soms zelfs té scherp: staat die pijlpunt nu tegen de bermlijn aan of er net overheen? Je wordt behoorlijk paranoia van dit gepuzzel). We verlaten de dijk nog even om over een parallelweggetje te rijden, ook al prima gezien! Jammer van dat TNT Post busje die blijkbaar net voor de letter stond. We hadden beter moeten kijken. Op het laatst twijfelen we nog een keer ernstig: is dit nu een versprongen kruising of niet? Niet versprongen (bij de handgeschreven G) betekent recht oversteken, wel versprongen betekent een enorme lus maken. We zitten goed in de tijd en besluiten de lus te gaan maken maar worden niet beloond. Dus toch niet versprongen, In de uitvergroting is dat ook best duidelijk, maar in de auto was het erg lastig te zien.
’s Middags maken we vijf fouten (thuis kom ik erachter dat dit er vier hadden moeten zijn, klein foutje van de rekenkamer) en dat blijkt het minste aantal van het veld. We kunnen het gelukkig nog een beetje! En áls ik die letters in de ochtend goed had geschreven en áls de middagfouten goed waren geteld dan waren we zelfs met de winst naar huis gegaan. Maar als telt niet - we worden vijfde - en het maakt ook niet uit. We hebben een heel leuke dag gehad! En last-but-not-least wil ik opmerken dat dit soort ‘kleinere’ rally’s ook meer aandacht verdienen: waar kan je voor 75 euro een hele dag rally rijden, uitgezet door Henk en Jaap Jongman en genieten van een toplunch bovendien! Ellerijders bedankt!
Erik Romijn (bestuurder) en Emile de Boer (navigator)
Sportklasse, startnummer 47