We hadden er veel over gehoord: “de Horne is echt wat anders!”, “een rijdersrally, flink doorrijden!”, “lang, en met eens strak tijdsschema!”. Dit maakte ons nieuwsgierig en dus schreven we ons in voor de 25ste Horneland Rally die gereden zou worden op vrijdag 17 en zaterdag 18 november. De start zou plaatsvinden in Verviers en dus vertrokken we op donderdagavond naar België om zo fris mogelijk aan de start te kunnen komen. In een fraai gerestaureerd douane-entrepôt gebouw uit 1891 is nu een Van der Valk hotel gevestigd en de organisatie had deze locatie uitgekozen om de 25ste Horneland Rally af te trappen. Aldaar aangekomen schrijven we ons alvast in. “Voor de eerste keer de Horneland, en dan gelijk sportklasse? Ambitieus!” was de reactie aan de inschrijftafel. We lieten ons hierdoor zeker niet afschrikken, maar we maakten het niet te laat in de bar.
Op vrijdagochtend vindt een verplichte autocontrole plaats en een briefing door de organisatie. Niet lang daarna krijgen we het routeboek en mogen we van start. De Horne wordt verreden met tot 1:100.000 ‘opgeblazen’ 1:200.000 kaarten en alleen met het systeem punten-vrije-route. Meteen is duidelijk waar de uitdaging ligt: de kaarten zijn niet gedetailleerd (understatement), kloppen maar matig en waar normaal geldt ‘meten is weten’ geldt hier een beetje ‘meten is vergeten’. Gemeten afstanden zijn niet meer dan een indicatie, je navigeert vooral op plaatsnamen en rijrichting. Helaas is ons kompas precies op de heenweg naar Verviers overleden, best een extra handicap… Zo mogelijk een nog grotere uitdaging is het tijdsschema: alleen al in de eerste etappe van 268 kilometer dien je onderweg 12 TC’s aan te doen en ligt de vereiste gemiddelde snelheid tussen de 40,5 en 49,8 kilometer per uur.
Het spel is efficiënt en een beetje op gevoel navigeren van punt-naar-punt, maar scherp zijn bij de punten zelf. Ter plaatse wil nog wel eens een geniepige kaartmanipulatie verstopt zitten. En tussen de punten? Gas erop waar het kan, fors terugschakelen in de dorpjes en goed oppassen op de natte en soms gladde wegen van de Ardennen in de herfst. Voor ons is het behoorlijk wennen: in de eerste etappe blijken we drie controles gemist te hebben met zes strafminuten.
Na een snelle hap en wat te drinken in Luxemburg vertrekken we in het donker voor de tweede etappe. Maar liefst 183 kilometer met tien TCs liggen op ons te wachten voor we aan het bier kunnen in Houffalize. Donker is in de Ardennen en de Duitse Eiffel écht donker, en in combinatie met regen en mist is er voldoende uitdaging voor chauffeur en navigator. Zelfs een bol-pijl verbindingsstuk waar we zeventien minuten over mogen doen halen we maar net op tijd. Bij de één na laatste TC van de avond krijgen we wat routeproblemen: we kunnen de TC echt niet vinden. Pikkedonker, meten met de verkeerde schaal, een niet kloppende kaart en de afwezigheid van een kompas…een perfecte combinatie van factoren om uiteindelijk met een vertraging van 15 minuten vanaf de verkeerde kant de TC aan te doen. Gelukkig zijn we bijna klaar voor vandaag, vermoeid en zeer dorstig komen we aan bij het hotel. Ondertussen is het bijna middernacht! Het eerste biertje gaat er sissend in en we zijn best tevreden met de negende plaats na de eerste dag.
Na een relatief korte maar verkwikkende nacht mogen we weer! Het is weer licht geworden en zijn de wegen redelijk opgedroogd. Gaan, we hebben er zin in! Vandaag rijden we drie etappes door vier landen met talloze grensoverschrijdingen (al weten we dat dan nog niet natuurlijk). We zijn scherp (of is het gewoon net iets minder uitdagend vandaag?) en we rijden de eerste twee etappes van de dag bijna ‘clean sheet’: nul fout, vijf strafminuten. Helaas zien we het bord onderweg niet waarop staat dat punt 30 (die ergens ‘in het veld’ staat ingetekend) niet aangedaan hoeft te worden en dus verprutsen we wat tijd met zoeken. De zichtbaarheid van de routecontroles, dwangpijlen en borden is wat ons betreft sowieso een klein verbeterpuntje tijdens de hele rally.
Weer in Nederland aangekomen wordt ons een prima dinerbuffet aangeboden en kunnen we hiermee energie opdoen voor de laatste etappe naar de finishplaats Weert. Deze etappe zal weer in het donker gereden worden en het is ondertussen weer gaan regenen. Scherp blijven dus! Bij punt 6 komen we weer een sterk staaltje tegen van het gebrek aan detail en precisie van de kaart. De groene lijn hebben we gereden volgens mijn tracker, nogal anders dan de kaartwegen. De afwijking was hier 800 meter! Dat is best wennen als je gewend bent om scherp te moeten zijn op afwijkingen van 25 of 50 meter…
Via wat oude smokkelroutes in het grensgebied tussen Nederland en België (die overduidelijk sinds de smokkeltijd niet meer onderhouden zijn…wát een gaten en wat een plassen!) komen we na ruim 850 rallykilometers aan in Weert. Alle auto’s mogen parkeren op het centrale marktplein en de rally wordt in stijl afgesloten in een overvol café met echte Limburgse gezelligheid. Op de tweede dag reden we nul fout en zes strafminuten en daar word je dan vijfde mee in het virtuele dagklassement. Bijna griezelig hoe goed sommige mensen in dit spelletje zijn! Wij worden zevende in het eindklassement en daar zijn we heel tevreden mee. Winnaars gefeliciteerd en organisatie en het leger van vrijwilligers en marshalls van harte bedankt!
Martin de Boer (bestuurder) en Emile de Boer (navigator)
Opel Commodore Steinmetz 1969