Wij, Giel en Sander, wonen al ons hele leven in Noord Holland. En tóch weten ze ons met De Woeste NoordWester (DWNW) naar wegen te leiden waar wij nog nooit geweest zijn. Dat is één van de redenen waarom wij zo enthousiast zijn over DWNW. Niet alleen kom je met DWNW op de prachtigste plekjes die Noord-Holland te bieden heeft. Oók krijg je zéér uitdagende navigatie opdrachten (voor 3 niveaus: Tour, Sport en Master) én wordt de oplettendheid van de chauffeur tot het uiterste gedwongen. De heilige drie-eenheid van chauffeur, navigator en auto moeten de hele dag scherp zijn en goed samenwerken.
Dit was de 4e keer dat we meededen. De start van deze 15e editie was in Spierdijk. Vanaf een uur of 11 begon het daar te gonzen met snorrende oldtimers, youngtimers en gespannen deelnemers. Altijd leuk al die bekenden weer te zien. Koffie, koek, praatje maken, op de valreep nog een broodje kroket eten en precies om 12:14 het routeboek voor de Sportklasse in handen gedrukt krijgen. Uit alle hoeken klinkt het: Doei, veel plezier, succes!
Daar gaan we. Maar wat is er met de tripmaster aan de hand, die deed het nog prima op de heenweg! Nu niks meer. Stroom eraf, stroom erop. Vastlopen, nog een keer. Sander, de navigator begint alvast met het intekenen van ‘de voorgenomen route’ voor de eerste kaart. Een ‘pijlen kortste route’-systeem. Een bekend systeem, dus wat kan er fout gaan. Nou, een doorgetrokken bermlijntje bijvoorbeeld. Dat levert een fout-letter op. Of een verlegde brug, waarom werkt die tripmaster nou niet?!
Kaart 2, ‘pijlen kortste route én punten één na kortste route’. Een moeilijkheid in dit traject waren de afgesloten wegen rond Oudkarspel. Een omleiding in je omleiding op je ‘voorgenomen route’. En op het einde wéér een verlegde weg. Tripmaster, we hebben je écht nodig!!
Kaart 3 krijgen we uitgereikt bij een RC. Een kaartfragment uit 1961 van de Vereenigde Harger en Pettemerpolder. Wat een prachtig gebied. We rijden een special langs de vuurtoren, seinmast, de ‘e’ van ‘Vereenigde’. Maar hé, die aanwijzingen ‘van-naar’ staan er niet voor niets. Wij hadden er geen notie van. Veel te druk met het vertalen van de kaart naar de werkelijkheid. En op de tijd letten, want je moet binnen 30 minuten aan het einde van de kaart zijn. Geen stress zo’n BOGEY-TIME.
Het einde van traject 1 op kaart 4 brengt ons in Callantsoog waar we heerlijk gegeten hebben.
"Wat zijn we vroeg, Giel"
"Inderdaad, Sander"
"We hebben toch lekker rustig gereden?"
"Ja, dan zullen we wel foutloos gereden zijn"
Die tripmaster, stekkertjes eruit, en er weer in. Vastloper. Sensor draad controleren. Voedingsdraad gaat goed. Alleen maar vastlopers. Maar we gaan keurig op tijd weer van start om 16:32 bij TC3. Voor de Masterklasse gold, die A staat daar alleen ter oriëntatie. Nergens stond dat je daar langs moest. Heerlijke instinker. Gelukkig deden wij de Sportklasse. De route brengt ons naar het altijd mooie Wieringen. Een tegenligger op de dijk doen wij af als ‘het zal wel een Tourklasse rijder zijn’. Nee, we hadden de lus andersom moeten rijden. Niet goed opgelet en een héél klein stukje van de pijl tegengesteld gereden. En dat wordt keihard afgestraft met foutletters.
Op kaart 7 wordt het even meters maken. Door de Wieringermeer, langs het Robbenoordbos en Dijkgatsbos een route ‘punten vrije route’. Hier hielp onze locatiekennis ons niet. Wij wisten op voorhand dat sommige wegen dood zouden lopen. Dit had invloed op onze ‘voorgenomen route’ en daarmee dus ook invloed op de omleidingen die we intekenden.
Onze lokale kennis moesten we helemaal overboord zetten bij kaart 8. Daar ligt toch geen ‘voetveer’?! Dat is toch geen ‘fietspad’?! Op zo’n moment verstand op 0 zetten en puur en alleen naar de kaart kijken. Niet nadenken en alleen de regels hanteren zoals ze bedoeld zijn.
Dan eindelijk ‘echt rally rijden’ met pacenotes. Daar gaan we! Maar als Sander te langzaam leest, en Giel te laat realiseert wat L3 betekent, dan ben je al rijdend snel honderden meters verder terwijl we na 90 meter al haaks links moesten. Dit was te herstellen. Maar de tripmaster gaf nog steeds geen afstanden, dus die moesten we gokken. Dat ging wel goed.
De zon gaat inmiddels al onder als we aan de laatste kaart beginnen. Over de schitterende Westfriese omringdijk richting Hoorn. De dijk nog even af en via een onverhard paadje weer de dijk op. Niet in de val van het eerste paadje trappen, de route gaat pas ná de bocht weer over de dijk. Dus de Y en niet de D noteren.
De laatste 2 van onze 4 consumptiemunten gaan op aan een welverdiend biertje in het tenniscentrum Hoorn. Vol spanning vertelt iedereen zijn of haar ervaringen van die dag. En dan is daar de uitslag. Helaas, door enkel klunzige fouten (vergeten de letters over te nemen op de controle kaart en tóch al de stempel zetten bijvoorbeeld) komen wij niet hoger dan de 14e plek. Maar respect en gefeliciteerd iedereen die wél in de prijzen is gevallen. Knap hoor, wij proberen het volgend jaar gewoon weer. Dan rijden we wel foutloos. Toch?
Complimenten voor Sjaak Cornelissen en iedereen die deze schitterende dag mogelijk heeft gemaakt.
Giel Kruijer (bestuurder) en Sander Korver (navigator)
Citroën GS 1220 Club