Eind maart 2020 zouden Harry Rupert en ondergetekende weer eens starten in de Coppa d’Europa. Deze hadden we samen al 2 keer eerder met veel plezier en niet zonder succes gereden en dus keken we hier weer naar uit. Dat de hele wereld tijdens de beoogde data inmiddels platlag vanwege een naar virus en dat daarom deze editie toen niet doorging en in 2021 ook niet is inmiddels geschiedenis. In 2022 ging de Coppa vervolgens wel door met een nieuwe route, maar werd deze verschoven naar juni. Nu net in een periode dat wij beiden niet konden.
Eind maart 2023, dus 3 jaar later, zou dan eindelijk de voor 2020 bedachte route van Enschede door Duitsland, Tsjechië en Polen naar Dresden worden verreden. We hadden er nu dan ook driedubbel zin in! Wie de Coppa al eens eerder heeft meegemaakt kan van een aantal zaken op aan. De routes zijn altijd schitterend, de catering is top, er worden interessante locaties aangedaan en de sfeer is prima. Zoals dat door een aantal deelnemers wordt ervaren, meer ontspannen en minder opgeklopt en/of opgefokt dan bij enkele andere meerdaagse rally´s. En de bonte mix van nationaliteiten is ook erg leuk. Je komt nu deelnemers tegen die je anders niet zou zien. En zij nemen soms ook auto’s mee die je zelden tegenkomt in een rally. Hoe vaak zie je nu bijvoorbeeld een Gilbern Invader aan de start staan?
Waar je vaak ook van op aan kunt zijn de reglementaire onvolmaaktheden. Ondanks alle inzet blijkt toch vaak dat het reglement niet volledig duidelijk is, onvolkomenheden bevat of in de praktijk niet correct wordt nageleefd. Wat met name voor de meer ervaren en fanatiekere Coppa Super (Expertklasse) deelnemers nogal eens wat discussie en frustratie oplevert. We gaan het zien.
Na een gezellig avondje in het Van der Valk hotel in Enschede werd er op donderdag 30 maart al vroeg gestart. Er stonden ons 3 lange dagen te wachten met in totaal zo’n 1500 kilometers voor de boeg. De eerste auto rolde daarom om 7 uur al de poort uit. Wij mochten nog iets langer blijven liggen en gingen als één van de laatste als startnummer 104 om 8:44 van start. De weersvoorspellingen kwamen helaas uit en het was overal drijfnat. Gelukkig was de Volvo Amazon voorzien van nieuwe ruitenwisserbladen. We wipten al snel de grens via de A35 over naar de oosterburen en richting Ahaus ging het binnendoor. Een gebied dat we ook hebben aangedaan tijdens de afgelopen Rallyhappening. Bij punt 2 ging het echter al mis. Ondanks de uitleg tijdens de briefing de voorgaande avond bleek de uitvoering in de praktijk net even anders… Bij het systeem waarbij enkellijnige kaartwegen naar punten of pijlen zo kort mogelijk bereden moeten worden kwam menigeen van de “verkeerde” kant. De routecontrole B stond namelijk tegengesteld. En werd daarom door verschillende deelnemers niet genoteerd. En dat zou verderop in de route helaas ook gebeuren… Vervolgens vond ik een hele mooie tegendraadse route, waarbij we zo min mogelijk enkellijnige wegen zouden berijden. Onderweg noteren we echter nul controles, maar tijd voor een alternatieve route was er niet meer. Sterker nog, we komen tijd tekort bij de eerste tijdcontrole in het veld. Te veel kilometers gemaakt. De uitzetter zal (ook) dit wel niet bedoeld hebben. We hopen dat dit zo niet 3 dagen doorgaat, want dan is voor ons de lol er wel af. De route naar de lunch in Driburg was gelukkig wel leuk om te rijden, ondanks het regenachtige weer. De pauzelocatie is prima, de catering idem, maar het gevoel dat we er lekker inzitten is er niet echt.
Voor de middag stonden er 3 regularities op het programma. Hierbij dus al gelegenheid genoeg om strafpunten te vergaren. Alle RP’s moesten met 49,9 km/uur gereden worden en dat was soms flink aanpoten. Zeker als je na 2 scherprijders door de modder ook nog steil naar boven moet.
In het hotel in Hannover kunnen we eindelijk uitpuffen na de eerste lange dag. Volop discussie aldaar. Gelukkig ook een verkwikkend biertje. We blijken helaas wel hier en daar toch wat puntjes te hebben laten liggen vandaag.
Als laat op de avond de daguitslag eindelijk hangt, staan we 11e in de Super categorie. Poeh, dat valt niet mee… We zouden nog wel aftrek van punten krijgen vanwege die (toch betere) route die ik in het begin had gevonden, maar welke uitzetter Jan Timmers niet bedacht had. Virtueel zou dat 9e worden. Ook ver van het podium af. Vergeet het maar, dit jaar gaan we niet in de prijzen rijden.
Jan Hein en Michiel de Rooij nemen soeverein de leiding met slechts 120 strafpunten. Heel knap. Zij hadden duidelijk meteen goed in het snotje gehad hoe zij deze rally moesten aanpakken.
Het hotel is prima, maar kan iemand mij uitleggen waarom de thermostaat op hotelkamers hoger staat dan in de gemiddelde woonkamer en tegelijk de dekbedden zo dik zijn dat je het eronder rond het vriespunt nog niet koud gaat krijgen? Schijnbaar is in deze branche de energie bijna gratis en is duurzaamheid nog geen issue in het hotelwezen.
Op dag 2, vrijdag 31 maart, gaan we na een uitgebreid ontbijt eens kijken of we toch nog wat terrein terug kunnen winnen. De route via grensbenadering, pijlen en routebeschrijving op de kaart door de bosrijke Harz is erg fraai. Veel te winnen of verliezen op kaartleesgebied is er echter niet en velen halen foutloos de pauze op het terrein van een oud klooster in Lutherstadt Eisleben.
In de middag blijkt er iets meer te verdienen te zijn. De regularity gaat al haarspeldend rap naar boven en blijkt vrij kort, dus meteen zien in het schema te komen. Dat gaat goed. Af en toe een niet te complexe herconstructie. Een hele interessante omrijroute, die velen met ons maken, blijkt echter niet voorzien door de uitzetter, maar het extra opgehaalde stempel wordt later netjes geneutraliseerd.
De route is weer prima, al krijgen wij als “Supers” in de extra lusjes vaak de slechtste wegen voor de kiezen en banden. Van die paadjes waar bijna nooit iemand komt. Maar daarom toch wel leuk.
De dag is wel erg lang en wat ons betreft mocht het wel iets korter, want (niet alleen) wij waren er het laatste uur wel klaar mee. Het was inmiddels stikdonker en pas tegen 21 uur melden we ons in het hotel in Chemnitz. En dan moet er nog o.a. gegeten worden. Wat mij betreft veel te laat, maar vooruit maar. Als de uitslag hangt blijken we het beter gedaan te hebben dan gisteren. We voelen de gedachten van de uitzetter nu blijkbaar beter aan en zijn opgeklommen naar de 7e positie.
Vader en zoon de Rooij voeren in onze klasse nog steeds het veld aan.
De nacht op weg naar dag 3 verloopt voor mij knap beroerd. Ik slaap erg slecht vanwege een steeds erger wordende keelpijn. Halverwege de nacht klopt mijn hoofd gezellig mee, maar helpt een pijnstiller maar beperkt. De volgende ochtend halfgaar. Fijne 1 april. Een extra zware pijnstiller van Harry erin gekieperd en zo min mogelijk praten tijdens het ontbijt. Want praten blijkt pijnlijk. Nou, dit wordt dus een dag om te overleven. Maar al snel blijkt dat dit niet makkelijk zou worden. In de ochtend al 4 regularities! En wat pittige stukken routebeschrijving op kaart, waar je goed moest lezen. Onderweg gaat de zak Autodrop (eigenlijk voor de terugweg) er doorheen en giet ik liters water naar binnen om de keel nog enigszins gangbaar te houden. Bij bijna elke TC en start RP snel uit de auto om het vochtoverschot weer kwijt te raken. De route leidde door stukken voormalige DDR, waar de tijd haast stil lijkt te hebben gestaan. Alleen de ronkende Trabantjes ontbreken, de huizen zijn vaak wel kleurrijk, maar vaak ook in deplorabele staat. De wegen zijn ook lang niet overal bepaald biljartlaken strak. Het communisme lijkt hier weinig rijkdom te hebben achtergelaten. Vandaag pakken we ook een stuk Tsjechië mee. Leuk om te rijden, want hoe vaak kom je hier nu? Gave paadjes. Maar ook veel troosteloosheid. Veel half ingestorte panden waar al jaren niemand naar omkijkt. De lunch in het Wellness Hotel Babylon in Liberec is als contrast dan weer heerlijk “over the top” copieus kapitalistisch.
Tussen het kauwen door, gonsde het gerucht rond dat we de laatste middag flink aan de bak konden. Pittige korte trajecten. Nou, ik ben top fit (ahum) dus kom maar op. Met een stukje bol-pijl rap op pad dan maar om 15:44. Ja, toch maar die tijdelijk afgesloten weg in, want daar gaat onze pijl langs. Uitdagende paden, meer wegen dan op de kaart staan, af en toe even verdwalen. Een uitdagende routebeschrijving. Als opdracht snel allerlei variaties met afstanden tussen “lollipops” op de kaart combineren tot ik aan exact 15,0 kilometer kom. Flink doorwerken, maar gelukkig wel op tijd bij TC 26 IN. En weer door. Slechts 33 minuten nu. Kort wordt ook nog even Polen in de route aangedaan. Wat verwarring is er over de opdracht “White road untill yellow road”. Toch weer op tijd. Meteen door voor een stuk van slechts 21 minuten. Vlak voor de TC nog een letter oppikken zo dicht mogelijk bij de kerk van Ober-cunnersdorf. En hoera, op tijd.
We wippen nog een keer terug de grens over Tsjechië in bij Jirikov. De straten zijn kletsnat, de afwatering laat te wensen over. Bij TC 29 IN start meteen de laatste regularity. Deze loopt grotendeels door een fraai dal. Tenminste dat vermoeden we, want inmiddels spoelt het werkelijk. De ruitenwissers maken overuren en door het dikke wolkendek is het zicht beperkt. Toch weten we vrij regelmatig te rijden. Hierna nog 2 pijltjes en dan via bol-pijl naar het hotel in Dresden.
Het zit erop. Nog even gezellig tafelen. We gaan het niet laat maken, want ik kan wel wat rust gebruiken. Ik heb wel een goed gevoel over hoe het vandaag ging en denk dat we wel wat hebben goedgemaakt. Plek 5, misschien 4. Het podium lijkt toch echt buiten bereik. Geen drukte dus om te kijken als de uitslagen worden opgehangen. Totdat tafelgenoten terugkomen. Gefeliciteerd, jullie hebben gewonnen! Hè? Dat kan helemaal niet. Geintje joh, 1 april, goede grap. Geloof ik niks van. Totdat ik een foto van de lijst zie. Nee, hoe dan…? Hebben we het vandaag dan zoveel beter gedaan dan de rest? Blijkbaar, want er heeft een hele aardverschuiving in het klassement plaatsgevonden. De hoog geklasseerde Duitse equipe Korff/Korff is ver onderuitgezakt, wat we ook wel verwacht hadden, want onderweg hebben we ze verschillende fouten zien maken. Ook o.a. het eerder sterk rijdende duo Van Bussel/Opheij en leiders De Rooij/De Rooij hebben vandaag te veel laten liggen. Wat een verrassing. Hoe gek kan het lopen, van plek 11 opgeklommen naar de hoogste positie! Ondanks de gebrekkige lichamelijke toestand van mij als navigator. De geest was blijkbaar sterker. En het prima teamwork met bestuurder Harry heeft ook absoluut geholpen. Ja, we zijn samen wel trots dat we dit geflikt hebben! Tsja, en toen werd het per ongeluk toch wat later en drankvoller dan gepland… Dat we in 2017 de eindstreep zouden halen met een cilinderkop die niet perfect afsloot was spannend, dat we zelfs nog zouden winnen was onwaarschijnlijk, maar deze overwinning zagen we ook helemaal niet aankomen!
Deze Coppa d’Europa was er best eentje om serieus te nemen, het was zeker geen grap, ook niet op 1 april. We hebben er ondanks de stroeve start (en het droevige weer) van genoten. Als de organisatie erin slaagt om eindelijk alles reglementair 100% kloppend en waterdicht te krijgen, dan kunnen we niemand het evenement nog afraden en kan men zich slechts mentaal voorbereiden op mooie uitdagende routes en een perfecte verzorging. Kortom, een prachtig rally evenement!
Harry Rupert (bestuurder) en Rutger Kwant (navigator)
Equipe 104
Winnaars Coppa Super 2023