Na een paar jaar de Midwinter Classic (MWC) gemist te moeten hebben, paste het dit jaar goed in mijn agenda. En waar ik normaal gesproken met Albert deelneem, maar hij nu op de latten in de Alpen staat, was dit een mooi moment om met Werner Budding van start te gaan. Dit is meteen een goede voorbereiding van de Winter Trial die we samen komende week gaan rijden.
Vroeg de wekker gezet en afgesproken om samen naar Dirkshorn te rijden met de lichtblauwe Ford Escort MK-1. Wel grappig, zo vaak zie ik niet dat het ook op zondagochtend nog donker is...
Het leuke van de MWC blijft dat het het eerste evenement is na de winterstop, dus altijd weer fijn om alle bekenden te zien en weer bij te praten.
Al te lang hadden we de tijd niet, want na een halfuurtje stapten we de auto in voor het eerste deel van de rit. De totale rit bestond uit twee trajecten met elk maar één systeem. De angst dat dit saai zou zijn, hebben de uitzetters goed opgelost door een paar twists in de systemen te bouwen. Zodat je toch continue op moest letten en nadenken of je het wel goed deed. Met ook nog een gevarieerde uitzetstijl, zorgde dat ervoor dat we vanaf pijl 1 al meteen flink aan het werk werden gezet. De wegverleggingen en omrijconstructies volgden elkaar in rap tempo op. De eerste kaart was voor veel equipes dan ook meteen de eerste flinke kluif, genoeg vallen om fouten op te maken.
Het einde van de eerste kaart betekende meteen de start van de Special van de dag. Een ingetekende lijn met barricades op een kaart met een zeer ruime schaal van 1:12.500. Laat ik dat schaaltje nou niet bij me hebben, dus dan maar met dubbele schaal rijden en alle afstanden halveren. Ook hier was veel verstopt. Voor mij had er wel een getimede Special van gemaakt mogen worden, dat had het nog wat spannender gemaakt. En ik denk dat veel deelnemers dit specifieke industrieterrein al zo goed kennen, dat alle verstopte weggetjes al snel gevonden zijn. Volgende keer misschien een wat onbekender gebied kiezen voor de Special?
Het tweede deel van de ochtend was iets minder heftig, dus we reden lekker ontspannen richting de erg goede lunch. Het gebruik van het ruime tijdschema met tijdvensters zorgde voor een relaxte sfeer, maar ook dat de tijdswinst die je in het eerste traject kon halen, meegenomen kon worden naar het tweede deel, erg slim.
Het tweede traject ging naar de echte kop van Noord-Holland, nog minder bebouwing en een paar mooie 'oude eilanden' die aangedaan werden, leuke variatie in de polder. We reden nu pijlen kortste route met zo min mogelijk rode wegen gecombineerd met vrije punten.
Het starten op de eerste kaart, doorrijden naar kaart twee en drie, maar dan weer terug naar kaart twee en weer naar kaart één, zorgde soms voor wat verwarring, maar wel een slimme en duurzame oplossing.
Het rustige gebied gaf het gevoel van meer rij-meters, dus oppassen dat je niet in slaap suste, want er zaten toch genoeg geniepigheden in. Klein stukje weg dat na een vrij punt er niet was, een klein bermlijntje, maar ook een slimme omrijconstructie via minder rood zorgden voor meerdere enthousiaste momenten in de auto. Wederom een erg leuk uitgezet traject.
Samenvattend hebben we een erg leuke dag gehad, de auto prima kunnen testen en zijn we als gelegenheidsequipe dik tevreden met de tweede plaats. Dat het weer niet zo best was, zorgde ervoor dat de wegen heerlijk leeg waren en we niet tot overlast waren voor fietsers en wandelaars. Dat er desondanks nog steeds wielrenners bestaan die wel met slecht weer rijden kon de pret (voor ons) niet drukken.
Een dikke pluim voor de organisatie! Zij verzorgen gelukkig ook dit jaar weer de ROZ waar ik met Albert weer van start ga om nu (hopelijk) een plekje hoger te eindigen. Zeker een aanrader als je nog niet hebt ingeschreven.
Een vergelijkbaar evenement is de Giacomini Classic die ik zelf uitzet en organiseer op 8 juli 2023.
Werner Budding (bestuurder) en Remco Luksemburg (navigator)
Ford Escort MK-1