Write a comment
SLS 2019
Door de latere vakantie van Max was dit jaar de F1 een weekend later in Spa te gast dan de andere jaren. En laat dit nu net het weekend van de SLS zijn (jammer dat de F1 geen rekening met ons houdt). Hierdoor was het natuurlijk onmogelijk om voor het vijfde jaar op rij op deze autosport-historische plek te starten.
Maar de organisatie heeft zich niet uit het veld laten slaan en heeft een prachtig alternatief gevonden, met wellicht nog meer autosport-historie. Dus op woensdagmiddag togen wij met het complete veld richting de Nürburgring met de wel bekende Nordschleiffe (en de minder bekende Südschleife.
Voor de vulling van de woensdagmiddag had de organisatie de gameroom gereserveerd waar je zonder echte schade de Nordschleiffe mocht trotseren in een virtuele omgeving.
Wij kozen voor de dynamische stoelen met 180° schermen. Iets wat Albert (mijn bestuurder) achter kwam dat hij een pittige rijstijl heeft. Zwetend en wit aangeslagen kwam hij uit de stoel ????
Om zes begon het echt, het begin van de regularity klassement, met twee rondes over de GP-strecke van de Nürburgring. Machtig om daar rond te mogen rijden. De gemiddelde snelheid was prima te halen, dus geen onnodige risico’s en toch genieten van het rijden om dit mooie circuit.
Dag 1 - Genoeg gespeeld!
Tijd voor het echte werk. We waren vooraf al gewaarschuwd dat de eerste dag pittiger zou zijn dan andere jaren. En dat klopte… Wij vonden het de mooiste donderdag van de afgelopen jaren. Heerlijk rijden, mooie routes door het Duitse Eifel gebied, weinig bebouwing, maar veel kaartleesuitdagingen. Waarbij de prachtige verlegging bij het inmiddels bekende bruggetje met de controle M het absolute hoogtepunt was. Slechts een klein handjevol deelnemers heeft deze gevonden. En het is echt lekker om zo vroeg in de wedstrijd al het gevoel te hebben dat je het verschil aan het maken bent.
De verschillen werden ook al direct gemaakt, ik kan mij niet herinneren dat er in afgelopen edities zoveel fouten gemaakt werden op de eerste dag.
Maar zoals alle Expert deelnemers zeggen, wij willen uitgedaagd worden, dus kom maar op dit soort etappes!
Zelf eindigden we dag op de tweede plaats, slechts op 5 seconden van de nummers 1 (Wytze en Rutger). Prima dag dus. En Scheveningen is nog ver…..
Dag 2 – De Monster etappe
De vrijdagochtend mochten wij vanuit Luxemburg vertrekken richting Frankrijk voor de langste dag uit de SLS. Niet alleen van dit jaar, maar überhaupt een van de langste dagen sinds het begin van de SLS Classic.
De ochtend zaten we er wat minder in, het liep een stuk stroever dan de eerste dag. Met als gevolg gemiste controle en een foute regularity. Gelukkig voor ons maakte Wytze en Rutger ook 2 fouten, dus we verloren geen afstand. Alleen waren de nummer 3 (veelvoudige winnaars Giel en Arjan van der Palen) wel foutloos, dus stonden we ineens met z’n drieën gelijk. Beloofde spannend te worden.
De middag verliep een stuk relaxter en kwamen we foutloos doorheen.
En het was best fijn om in een goede flow te komen, want de roemruchte avond stond voor de deur. Elk jaar mag de Expert klasse zich opmaken om in het donker een héél uitdagend traject te rijden. En dit jaar was het weer niet anders. Hoge druk, hoge intensiteit, hoge snelheid, korte trajecten, het kon niet op….. Veel mooie (soms kleine) verleggingen, een paar mooie complexe constructies en een goede regularity.
En, als absolute kers op de rallytaart, drie trajecten door de wijnvelden bij Schengen. En wat een feest is dat!!! Met een zeer gedetailleerd 1 op 25.000 kaart door het doolhof van wegen tussen de wijnranken. Met weggetjes die elkaar binnen de 100 meter opvolgen is het noodzakelijk om super strak te rijden, maar vooral super strak te navigeren. Als je hier verkeerd gaat en de weg kwijt bent, dan ben je echt verdwaald. Want reken hier niet op enige verlichting, het is echt aardedonker.
Dit was voor ons het absolute hoogtepunt van dit jaar. En dat resulteerde ook in een fantastisch resultaat. Slechts 1 fout gemaakt, waarbij de concurrentie er minimaal 4 had gemaakt. Het gat was geslagen. Maar Scheveningen was nog ver.
Dag 3 – Een relaxte ochtend
Na een veel te korte nacht stonden we voor weer een warme dag. En dit werd met recht de warmste van de rally. Niet wat betreft extreem niveau, maar wel qua extreme temperaturen. Wat was het op de zaterdag warm…. In veel auto’s liep de binnentemperatuur op richting de 40C. En bij ons liep de gevoelstemperatuur nog verder op toen wij vlak voor de lunch vol in de ankers moesten voor een hondje dat uit de struiken voor onze auto schoot.
Helaas had de equipe achter ons dit net iets te laat door. En doordat er links ook nog een Belgische fietser stond, waren zij genoodzaakt om hun rechtervoorkant met een flinke klap in onze linkerachterkant te parkeren. Het eerste dat door je hoofd schiet is “einde wedstrijd”. Maar gelukkig bleef het bij twee grote deuken, geen persoonlijke schade en konden we onze weg vervolgen.
In het klassement gebeurde er vandaag niet heel erg veel, we vergroten onze voorsprong heel iets, waardoor we met een mooie voorsprong van 500 punten de laatste dag aan mochten vangen. Een flinke voorsprong, but to finish first, you first have to finish. En Scheveningen was toch nog best ver.
Dag 4 – De Battle van Brabant
Na veel jaren de slag van Zeeland te hebben gereden, hadden Peter en Bart dit jaar voor een andere route gekozen, namelijk vanuit Eindhoven langs en over de Belgische grens. En het zou uitdraaien op een Battle tussen de uitzetter (Peter) en de deelnemers. Wat zat er veel in… Deze kortste etappe werd ook de etappe met de meeste fouten van de dagwinnaar.
We begonnen met een (heel) uitdagende bol-pijl regularity over het Auqa-Best terrein. Wij begonnen direct met een foutje, dus daarna de tabel op de achterbank en vol gas de rest van het traject genomen. Onderweg twee equipes ingehaald, maar uiteindelijk toch nog met 30 seconde tijdverlies aan de finish gestaan. Wat een start….
De rest van de dag: heel veel pittig intekenwerk en beste complexe (her)constructies, waarbij een paar keer niet de tweede optie beter was, maar er zelfs nog een derde (betere) oplossing bleek te zijn. Echt hogeschool navigeren…
Voor ons was vandaag het doel om met zo min mogelijk schade te overleven en het podium te halen. Gelukkig geen gekke dingen meegemaakt, maar toch 3 fouten en wat tijd. Snel rekenwerk leerde dag het genoeg moest zijn. Maar je weet het nooit zeker…. Toen ook bleek dat de concurrenten niet foutloos waren gebleven was er de opluchting. Na een tweede plaats vorig jaar mochten wij dit jaar weer als allerlaatste over het podium heen en de champagne ontkurken. En voor mijzelf nog extra leuk, aangezien het deze keer mijn beurt was om het prachtige Chopard horloge in ontvangst te mogen nemen.
De organisatie is erin geslaagd om weer een hele mooie editie neer te zetten waarbij alles vlekkeloos en zeer ontspannen georganiseerd is. En dit doen zij met een absoluut rallyhart waarbij ze de deelnemers op de eerste plaats zetten. Absolute klasse hiervoor.
De uitzetters hebben zichzelf dit jaar overtroffen, wat betreft route en uitdaging was het spannender en leuker dan de vorige jaren.
Daarmee kunnen we oprecht zeggen dat dit de beste SLS van de afgelopen jaren was!
Daarmee ligt de lat voor 2020 hoog. Wij zijn zeker weer van de partij!!!
Albert Boekel - Remco Luksemburg | Equipe #4 Expertklasse
